1.Configuración. Unha
vez instalados os elementos que compoñen unha rede, o seguinte paso é
configurar cada un dos equipos para que a rede comence a funcionar. Windows
detecta e configura automáticamente a rede ao instalarse. Sen embargo
en calquera momento pódese verificar ou modificar esta configuración.
Para iso se desarrollan os seguintes pasos: 1. Entrar no menú Inicio. 2.
Facer clic con botón dereito do ratón no icono Meus sitios de rede.
Aparecerá o icono que informan sobre o estado da rede de área local. 3. Presionar sobre este icono co botón dereito do ratón e seleccionar Propiedades. 4. Facer dobre clic sobre a icona Protocolo Internet (TCP/IP). Unha
vez seguidos estes pasos aparece un cadro de diálogo coas propiedades
da conexión de área local dende donde se pode configurar parámetros
referentes á rede, tales como: -Nome do equipo. -Grupo de traballo. -Máscara de subrede. -Porta de enlace. -DNS. 2.Indentificación na rede. Cada
un dos equipos que pertencen a unha rede deben ter asignado un nome
distinto. A súa vez, estes equipos deben pertencer a un mesmo grupo de
traballo que identifica á rede. Exemplos: Grupo de traballo: CASA. Nome dos equipos: PC Goyi, PC Alberto, PC Portátil. 3.Comprobar o funcionamento da rede.
1.Abrir o menú Inicio e facer clic sobre Meus sitios de rede. Aparece unha pantalla cos documentos compartidos na rede.
2.Para
ver todolos ordenadores que forman parte da rede, facer clic en Ver
equipos do grupo de traballo, mostrándose os equipos conectados á rede
nese momento.
4. Conectarse a unha rede WiFi dende un equipo. Un equipo WiFi conéctase automáticamente á rede que estea no seu redor. Facendo
dobre clic sobre a icona WiFi é posible elexir entre unhas das redes
inalámbricas dispoñíbels tendo en conta que as redes con seguridade
habilitada requeren un contrasinal. 5.Coñecer a dirección IP. Para saber cal é a túa IP
interna o mellor é que o fagas dende o teu propio ordenador. Se tes un
PC desprega o menú de inicio e escribe no recadro de buscas no recadro
de buscas o seguinte comando: 'CMD'. En ambos os dous casos aparecerá unha ventá ao estilo MS DOUS. Escribe 'ipconfig/all' e pulsa a tecla 'Enter'. Dos moitos comandos que aparecerán verás a túa dirección IP interna.
6.Ping. Serve
para verificar a correcta conexión con outros dispositivos da rede.
Ping envía paquetes de datos ao dispositivos verificados por unha
dirección IP. Ping envía unha solicitude de eco ICMP a un nome de host de destino ou a unha dirección IP. Use ping sempre que necesite comprobar que un equipo host pode conectarse á rede TCP/IP e aos recursos de rede. Tamén pode usar ping para illar problemas de hardware de rede e configuracións incompatibles. Exemplo: ping 192.168.1.1. Hai que comprobar as estadísticas para verificar se os paquetes enviados son entregados ou non.
1.Dispositivos de interconexión. Os
dispositivos necesarios para poder interconectar todos os equipos,
formando unha rede de área local, variarán en función das
características da rede. Os máis comúns son: Tarxeta de rede: Cada un dos equipos deben ter instalada unha tarxeta de rede. As tarxetas poden ser:
-Ethernet: Utiliza un conector RJ-45, parecido ao do teléfono, que é onde irá conectado o cable.
-WiFi:
Son tarxetas inalámbricas que permiten conectar o ordenador á rede a
través das ondas. Pódense utilizar á de calquer fabricante sempre que
cumpla os estándares.
Concentradores:
Son os dispositivos que conectan os cables que proceden de cada equipo.
Para iso dispoñen de portos con conectores RJ-45. Os concentrados poden
ser:
-Hub:
É o máis básico e utilízase en redes pequenas. Os datos que lle chega
son enviados a todos os equipos da rede. O ordenador destinatario recibe
a información e o resto a omiten .
-Switch:
Realiza a mesma función que un hub , pero de forma
<<intelixente>> , xa que soamente envía os datos ao equipo
destinatario.A súa función é interconectar dous ou máis segmentos de
rede, de xeito similar ás pontes (bridges), pasando datos dun segmento a outro de acordo coa dirección MAC de destino das tramas na red.Un conmutador no centro dunha rede en estrella.Los conmutadores utilízanse cando se desexa conectar múltiples redes, fusionándoas nunha soa.
Puntos de acceso: Teñen a mesma funcionalidade que os hubs ou o switch, pero sustitúen os cables por ondas. Router:
É máis avanzado que un concentrador e permite xestionar direccións IP,
conectar distintas redes entre si , establecer a conexión a internet,
etc. Se o router é inalámbrico é posible conectarse directamente cos
equipos sen necesidade de concentradores ou cableado. A elección dun
router determinado ha de ter en conta aspectos como a escalabilidad e flexibilidade para engadir interfaces LAN ou WAN. Cables de rede:
Aínda que existe varios tipos , o máis utilizado en redes locais é o
par trenzado. Trátase dun cable formado internamente por oito fíos
conductores que se encontran trenzados de dous en dous para apantallalo
contra interferencias.Cando se trata de redes con requerimentos de alta
velocidade recúrrese a cable e dispositivos de fibra óptica. Encarece o
montaxe dunha rede, pero as presentacións son moi altas.
Cable de par trenzado.
2.Instalación e configuración de dispositivos. A instalación e configuración dos dispositivos de interconexión é moi sinxela. Algunas nocións básicas son:
Tarxetas de rede:
Retirar a carcasa do equipo e conectar a tarxeta nunha das ranuras de
expansión dispoñíbel. É necesario instalar os drivers da tarxeta no
equipo; para iso, tendremos que seguir os pasos que facilita o proveedor
utilizando o disco de instalación.
Concentradores: Non requiren configuración e basta con conectarlos á corrente eléctrica para que realicen a súa función
Puntos de acceso: Simplemente deben estar conectados, cun cable, ao router ou a outro concentrador.
Router:
Debe ser configurado cos parámetros do proveedor de internet.
Normalmente ven configurado para comezar a funcionar. Se é inalámbrico é
conveniente asegurarse de que a rede inalámbrica ten a seguridade
habilitada para impedir que putros usuarios teñan acceso.
Router
Cableado: Un
extremo conéctase á tarxeta de rede do equipo e o outro ó concentrador
ou router. Cómpre ter certas precaucións na súa intalación como non
doblar o cable, non fixalo á parede con material que poda dañalo, etc.
Cableado
3.Conexión de los componentes. Actualmente
a maioría das redes están organizadas en torno a un punto central que
interconectan os dispositivos que a compoñen. Esta estructura coñécese
como topoloxía en estrela e se caracteriza por conectar todo os equipos a
un concentrador. Un dos equipos de esta rede pode actuar como servidor de impresión, servidor de correo, etc. Para
que a rede teña conecxión a internet, soamente hai que conectar o
concentrador a un router conectado a internet. Isto convirte esta rede
de área local nunha intranet. Para crear subredes ou ampliar a rede é
posible conectar concentradores entre sí utilizando un porto social que
dispoña para iso. Utilízase sobre todo para redes locais. A maioría das redes de área local que teñen un enrutador (router), un conmutador (switch) ou un concentrador (hub) seguen esta topoloxía. O nodo central nestas sería o enrutador, o conmutador ou o concentrador, polo que pasan todos os paquetes de usuarios.
Topoloxía en estrela.
4.Redes mixtas. É posible crear unha rede mixta con equipos cableados e equipos inalámbricos. Para
iso utilízase un punto de acceso inalámbrico. Este punto permite
conectar ambos tipos de redes. É moi útil para conectar un portátil ou
equipo afastado a unha rede cableada. Os puntos de acceso inarámicos teñen direccións IP asignadas, para poder ser configurados. Os puntos de acceso (AP) son dispositivos que permiten a conexión inarámica dun equipo móbil de cómputo (ordenador, comprimido, smartphone)
cunha rede. Xeralmente os puntos de acceso teñen como función principal
permitir a conectividade coa rede, delegando a tarefa de ruteo e direccionamento a servidores, ruteadores e switches.
1.Definición:Unha
rede é un conxunto de ordenadores conectados entre sí, que poden
compartir datos e recursos. A rede máis simple consta de dous
ordenadores e a súa complexidade pode aumentar ata conectar miles de
ordenadores en todo o mundo, tal e como sucede na rede Internet. 2.Tipos de redes: Poden clasificarse de acordo con varios parámetros: -Según o seu tamaño ou área de cobertura. Redes de Área Local (LAN, Local Area Networks): Son redes de pequena extensión.As principais tecnoloxías usadas nunha LAN son: Ethernet, Token ring, ARCNET e FDDI (ver o apartado Protocolos de Baixo Nivel na primeira parte da documentación). Redes de Área Metropolitana (MAN,Metropolitan Area Network): É un sistema de interconexión de equipos informáticos distribuídos
nunha zona que abrangue diversos edificios, por medios pertencentes á
mesma organización propietaria dos equipos. Este tipo de redes utilízase
normalmente para interconectar redes de área local. Redes de Área Extensa (WAN, Wide Area Networks): Estas redes interconectan equipos xeográficamente máis dispersos.-Según o seu nivel de acceso ou privacidade: Internet:
É unha rede mundial de redes de ordenadores. Caracterízase por ser de
acceso público e permitir aos seus usuarios comunicarse e compartir
información e servizos en todo o mundo. Intranet:
É unha rede local que utiliza ferramentas de Internet. Pódese
considerar como unha Internet privada que funciona dentro dunha mesma
institución. Extranet:
É unha rede privada virtual resultante da interconexión de dous o máis
intranets utilizando para iso Internet como medio de comunicación. 3.Equipos dunha rede: Nas redes soen diferenciarse: -O servidor:
É o ordenador que proporciona recursos compartidos e servizos aos
usuarios dunha rede. Os servizos poden ser de Web, Correo electrónico,
impresión, etc. -Os clientes:
son os resto dos equipos conectados a rede. Normalmente estes equipos
traballan de forma autónoma accedendo á rede para intercambiar
información ou utilizar os recursos e servizos que ofrece o servidor. 4.Redes WLAN(Wireless Local Area Network):
un tipo de redes de área local bastante extendidas son as Redes de
Áreas Local Inalámbricas ou WLAN. Estas redes permiten aos usuarios
acceder a información e recursos sin necesidade de estar físicamente
conectados a un determinado lugar. É
un sistema de comunicación de datos inarámico flexible moi utilizado
como alternativa á LAN cablear ou como unha extensión desta. Utiliza
tecnoloxía de radiofrecuencia que permite maior mobilidade os usuarios
ao minimizarse as conexións cablear. As WLAN
van adquirindo importancia en moitos campos, como almacéns ou para
manufacturación, nos que se transmite a información en tempo real a unha
terminal central. Tamén son moi populares nos fogares para compartir un
acceso a Internet entre varias computadoras. 5.Recurso compartido:
é calquera dispositivo , conxunto de datos ou programa que poda
compartirse nunha rede. Poden ser recursos compartidos os arquivos , as
carpetas, unha base de datos, o disco duro, unha impresora, un lector de
DVD, etc. 6.Conceptos básicos:cando
se traballa con redes é necesario conocer unha serie de conceptos que
son básicos para a súa montaxe, configuración e posterior uso. Algúns deles son: -A comunicación é o proceso que involucra a un emisor , a unha mensaxe que será transmitida a través dunha canle e a un receptor. Nunha
rede, os ordenadores son emisores e receptores ao mesmo tempo.A canle é
o medio polo que circulan os datos (cables, fibre óptica , ondas...) -Protocolo.
Para que emisor e receptor podan entenderse entre si cómpre que
utilicen unha mesma linguaxe. En informática , a esta linguaxe e
conxunto de regras chámaselle protocolo (o máis utilizado TCP/IP). -Dirección IP. É
a dirección de rede do ordenador. Cada un dos ordenadores que forman
parte da rede identifícase por número denominado dirección IP. Está
formada por catro números separados por puntos, cada un deles pode tomar
valores entre 0 e 255. -Protocolo TCP.
Controla a división da información en unidades individuais de datos
(chamadas paquetes) para que estes paquetes sexan encamiñados da forma
máis eficiente cara ao seu punto de destino. No devandito punto, TCP
encargarase de reensamblar os devanditos paquetes para reconstruír o
ficheiro ou mensaxe que se enviou. Por exemplo, cando se nos envía un
ficheiro HTML dende un servidor Web,
o protocolo de control de transmisión nese servidor divide o ficheiro
nun ou máis paquetes, numera os devanditos paquetes e pásallos ao
protocolo IP. Aínda que cada paquete teña a mesma dirección IP de destino, pode seguir unha ruta diferente a través da rede. Do outro lado (o programa cliente no noso ordenador), TCP reconstrúe os paquetes individuais e espera ata que chegasen todos para presentárnolos como un só ficheiro. -Máscara de rede .
Número similar a direccion IP, que determina que parte da dirección IP
especifica ao equipo e qué parte á subrede á que pertence.Utilízase para
crear subredes . -Grupo de traballo. Os
equipos agrúpanse en subredes para facilitar o seu uso. Para que os
equipos dunha rede se podan conectar entre si han de estar no mesmo
grupo de traballo. -Porta de enlace ou Gateway. É a dirección IP a través da cal sae da rede local cara ao exterior, xa sexa outra rede ou internet. Soe ser a IP do router. -DNS, Sistema de Nomes por Dominio.
As direccións IP son difíciles de recordar polos usuarios. Por iso
utilízase o DNS que asocia as direccións IP a un conxunto de palabras
máis fáciles de recordar.