Servizos e seguridade en Internet

Sociedade de información

Gravación de sons

1.Dixitalización do son
Posto que o son se transmite por ondas analóxicas, o ordenador é capaz de traballar con el. Ese é o motivo polo que un ordenador ha de converter o sinal analóxico en sinal dixital. proceso que se denomina dixitalización do son. E este proceso repítese en sentido contrario cando é o ordenador o que ha de xerar sons para que se oian mediante uns altofalantes, cascos musicais...
A dixitalización do son supón tomar mostras do sinal sonoro ( mostraxe) cada certo tempo (frecuencia de mostraxe) e medir a Intensidade do sinal analóxico (I).Cuanta máis veces mídase o sinal sonoro por segundo ( frecuencia de mostraxe alta), e canto maior sexa o rango para medir a intensidade ( maior número de bits para ter máis valores), mellor calidade terá o son dixitalizado e máis parecerase ao son real.

2.Formatos de son
Cando se dixitaliza un son, a información ha de ser gardada en arquivos dalgún dos formatos de audio existentes. Na seguinte táboa detállanse algúns dos formatos de audio máis utilizados.
2.1.WAV: É o formato estándar; nestes arquivos almacénanse sons reais en forma dixital.
2.2.MIDI: É estes arquivos non se gardan sons reais, senón ordes oaraque un sintetizador musical para que xere música. Ocupan bastante menos espazo que os arquivos de son real, aínda que teñen peor calidade.
2.3.MPS: Son análogos aos WAV, aínda que almacenan o son real comprimido, polo que ocupan menos espazo, con pouca perda de calidade.
2.4.MP3: É un formato de compresión de audio dixital patentado que usa un algoritmo con perda para conseguir un menor tamaño de arquivo. É un formato de audio común usado para música tanto en ordenadores coma en reprodutores de audio portátil.
2.5.OGG: Formato de audio comprimido de gran calidade e sen limitacións de distribución, posto que está baseado na licenza pública xeral de GNU.
2.6.WMA: Estes son os arquivos de audio do reprodutor de Windows Media que vén incorporado en Windows; son arquivos comprimidos con boa calidade de son. Teñen a particularidade de escoitarse a medida que se vai recibindo os ficheiros, algo fundamental para Internet.
2.7.Real Audio: É un formato moi utilizado en Internet, xa que a súa principal característica é que se vai reproducindo a medida que se le, en tempo real.

3.Gravacións
3.1.Música
Audacity é unha aplicación que permite gravar, editar e gardar os arquivos de audio en varias fontes diferentes e en distintos formatos. Está dispoñible para Windows e para Linux.

Audacity

3.2.Voz
Pódese utilizar o gravador de son que inclúe o sistema operativo. Esta unidade adoita estar incluída en todos os programas de edición de son ou vídeo.
Hai que enchufar o micrófono na entrada correspondente da tarxeta de son e pulsar sobre o botón de Gravar para realizar a gravación.

Gravadora

3.3.CD de audio
Para extraer música dun CD de audio haberá que recorrer a programas específicos de extracción de audio dixital, coñecidos como ripeadores.
*En Windows, o Reprodutor de Windows Media ofrece a posibilidade de copiar cancións no disco duro en formato wma ou mp3.

Windows Media Reproductor

3.4.Tarxeta de son
-Entrada de liña de audio. Permite introducir, ao ordenador, son dun aparato externo: unha radio, unha cadea de música...(azul)
-Porto MIDI/Joystick. Permite Introducir son directamente dende un instrumento musical ou conectar un joystick para xogos.(amarelo)
-Entrada de micrófono. Permite introducir son do exterior, voz, música... (vermello)
-Saída para altofalantes ou cascos. Permite conectar eses dispositivos para escoitar os distintos sons.(verde)
-Saída de audio. Envía o son a un amplificador ou gravador externo.(negro)

Tarxeta de son

Heredeiros da crus

Presentación Meninas

TRASFORMACIÓN	RESULTADO
Reflexar e recortar Reflexa o cadro horizontalmente e recortao ata eliminar ao pintor e o teito da habitación.
Reconstruir zonas borradas Utiliza a ferramenta de clonación para quitar o can desa escea e simular o contido que habería na súa posición.
Colorear un detalle Recorta o vestido da infanta Margarita e pégao nunha nova capa. Utiliza os niveis de cor para colorealo de azul.
Centrar a atención Selecciona os personaxes do primeiro plano cópiaos nunha nova capa e faina non visible. Desenfoca o fondo e volve a deixar visible a primeira capa creada.
Cambio de estilo pictórico Aplica algún dos filtros artísticos para convertir o cadro de técnica de pintura ao óleo, ao cubismo ou ao impresionismo.
Personalizar a obra Da un toque artístico ao cadro modificándoo ao teu criterio, por exemplo, debuxando algún detalle, engadindo novos personaxes, cambiando cores, insertando texto.

Retratro

Día das letras galegas

Montaxe

Filtros

6. CONEXIÓN ENTRE DISPOSITIVOS MÓBILES

1.Dispositivos móbiles
Os avances tecnolóxicos na miniaturización de dispositivos e a evolución das redes inarámicas levaron cada vez máis e á integración na nosa sociedade de dispositivos informáticos pequenos e portátiles. Estes dispositivos informáticos caracterízanse por ser móbiles, tendo capacidade de procesamento e comunicación en rede, polo que as posibilidades que ofrecen son practicamente infinitas: vixilancia, telefonía, música, fotos, vídeo, etc., en calquera momento e lugar.
Entre os dispositivos móbiles inclúense:
-Ordenadores portátiles.
-Dispositivos de man (handheld), como teléfonos móbiles, asistentes dixitais persoais (PDA), gps, videocámaras, etc.
-Dispositivos que se poden levar postos, como reloxos dixitais con funcionalidades semellantes á dos PDA, pezas de vestir con tecnoloxía implantada, sensores, etc.
-Dispositivos inseridos en aparatos, como vehículos, electrodomésticos, etc.
A facilidade de transporte de moitos destes dispositivos, xunto coa súa capacidade para conectarse axeitadamente a redes en diferentes lugares, fai posible a computación móbil e ubicua.

Ordenador portatil

2.Computación móbil e ubicua.
Chámase computación móbil á realización de tarefas informáticas mentres o usuario está en movemento ou en lugares distintos do seu ámbito habitual. Isto permite que os usuarios poidan acceder a internet ou mesmo ao seu intranet (de casa ou do traballo) dende calquera lugar e poidan imprimir utilizando a impresora máis próxima.
Unha das características esenciais para o uso de dispositivos móbiles é a súa conexión doada á rede local mediante enlaces inarámicos que poden manterse aínda que haxa movemento (trens, barcos, etc.).
Un dispositivo colocado nun novo ámbito reconfigurar se automaticamente e sen intervención do usuario. Por exemplo, un teléfono móbil detecta de forma automática a nova rede ao viaxar a outro país.
Computación ubicua é a integración da informática no ámbito utilizando dispositivos móbiles que poidan comunicarse entre eles de forma intelixente e transparente ao usuario. Por exemplo, é posible ver a imaxe da cámara de vixilancia no móbil, ou recibir un aviso cando a lavadora remata.

GPS

3.Adaptadores USB
Para converter algúns dispositivos como PC, portátiles, impresoras, etc., en móbiles pódese usar unha tarxeta inarámica ou un adaptador USB. A vantaxe dos adaptadores USB é que non necesitan montaxe, simplemente conectar o adaptador nun portoUSB.

USB

4.Tipos de conexión inarámica.
A conexión dos dispositivos móbiles necesita redes de comunicación inarámicas (wireless networks). Existen diversas tecnoloxías de comunicacións inarámicas. Algunhas das máis utilizadas son:
-Redes WiFi, son redes de área local inarámica para a conexión de ordenadores.As redes Wifi están baseadas na tecnoloxía de transmisión de datos sen fíos e ten como propósito principal a conexión de dispositivos próximos entre si (de distancias de 100 a 300 metros) a altas velocidades comparadas coas dunha rede cableada. 
-Redes WiMAX, son redes de área metropolitana (uns 50 km) que permiten a conexión por banda ancha de alta velocidade.Poden ser compatible a calidade do servizo e a seguridade, poden conectarse as terminais a diferentes velocidades de transmisión e adáptase a diferentes topoloxías de rede como punto a punto, punto-multipunto ou fixo, nómade e móbil.
-Redes ad-hoc, permiten a conexión directa dos dispositivos entre si, sen necesidade de dispoñer dun punto de acceso que centralice a xestión e as comunicacións inarámicas de rede.As redes ad hoc son útiles en situacións de emerxencia como desastres naturais xa que require moi pouca configuración e permite un despregamento rápido.
-Comunicación WAP, para comunicacións inarámicas por telefonía móbil.WAP define un ambiente de aplicación e protocolos para aplicacións e servizos que son accesibles a través de dispositivos móbiles. Esta tecnoloxía permite que os usuarios dos dispositivos poidan acceder a servizos dispoñibles en internet.
-Redes por infravermellos (IR), permiten a comunicación entre dous dispositivos, visibles entre si ,usando ondas infravermellas.Utilizan o protocolo punto-a-punto no cal os patróns de radiación do emisor e receptor teñen que estar o máis preto posible e a súa aliñación debe ser correcta.
-BlueTooth, utilízase para a conexión inarámica de curto alcance (10 metros).Bluetooth é unha especificación para redes inarámicas de área persoal (WPAN) que fai posible a transmisión de voz e datos entre diferentes dispositivos mediante un enlace por radiofrecuencia. Esta tecnoloxía inclúena diversos dispositivos como teclados, iPod, móbiles, impresoras, PDA, cámaras dixitais, auriculares, etc., para intercambiar información.

Tipos de conexión inarámica

5.Blackberry
É un dispositivo handheld inarámico co que se poden utilizar servizos de correo electrónico, telefonía móbil, SMS, navegación web e outros servizos de información inarámicos. Integra o servizo de correo electrónico móbil en 1999; aínda que inclúe as aplicacións típicas dun smartphone: libreta de direccións, calendario, listas de tarefas,block de notas etc., así como capacidades de teléfono nos modelos máis novos. É fundamentalmente coñecido polo seu teclado QWERTY incorporado, e pola súa capacidade para enviar e recibir correo electrónico de Internet accedendo ás redes das compañías de telefonía celular que brindan este servizo.
BlackBerry usa o sistema operativo BlackBerry OS, o cal poden tomar fotos, gravar vídeos, reproducir música, acceder a inter e ao seu correo, á parte do seu sistema de mensaxería chamado BBM

Blackberry

Dispositivos móbiles

5. COMPARTIR RECURSOS .

1.Compartir recursos en Windows.
1. Dende o punto de vista das redes de computadoras, compartir recursos informáticos, implica configurar unha rede de tal maneira que as computadoras que a constitúen, poidan utilizar recursos das restantes computadoras empregando a rede como medio de comunicación. Poden compartirse todo tipo de recursos, os máis habituais adoitan ser impresoras, discos ríxidos, e acceso a internet.
2. Dende o punto de vista do hardware, compartir recursos fai referencia ao uso dun hardware por dous ou máis dispositivos ou un ou máis programas dentro dun sistema operativo. En xeral, todos os programas ou dispositivos deben compartir os recursos da computadora entre si, pola contra, non poderían executarse dous programas ao mesmo tempo, nin usar dous dispositivos á mesma vez.
Para poder compartir os recursos na rede é necesario que a configuración da rede de área local estea activada na casa Compartir impresoras e arquivos. Para iso dentro da icona Conexións da rede , facer clic con botón dereito do ratón sobre a icona Conexión de área local para ver as súas propiedades.
-Compartir carpetas e discos.
Para compartir carpetas ou discos os pasos son similares:
1.Pulsar o botón dereito do ratón sobre o que se vai a compartir.
2.Seleccionar a opción Compartir e Seguridade.
3.O cadro de diálogo que aparece é diferente en función de que estea activado o Uso compartido simple de arquivos ou non. En calquera caso , seleccionar a opción Compartir esta carpeta.
       -Na compartición simple, pódese activa a casa Permitir que os usuarios da rede cambien os meus arquivos se se permite acceso total a ela na rede; de non marcala solo poderá ser lida ou copiada , non midificada.
       -Na compartición con permisos , facer clic sobre o botón Permisos para asignar os permisos dos distintos usuarios.
4.Facer clic en Aplicar e Aceptar para que os cambios surtan efecto.
Ao compartir unha carpeta aparece baixo ela unha man Fotos. Este é o símbolo que identifica as carpetas compartidas.
2.Compartir impresoras.
-No equipo con impresora:
 1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e faxes.
 2. Pulsar o botón dereito do ratón sobre a icona da impresora e seleccionar a opción Compartir.
 3. Activar a casa Compartir impresora.
 4. Presionar en Aplicar e Aceptar.
 5. Visualizarase a icona Impresora.
-No resto de equipos:
 1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e faxes.
 2. Facer clic sobre o enlace Agregar impresora e se iniciará un Asistente moi sinxelo no que soamente hai que indicar o equipo da rede onde se encontra conectada a impresora a agregar.
 3. Visualizarase a icona Impresora.
3.Compartir recursos baixo diferentes sistemas operativos.
É posible traballar, nunha misma rede, con equipos que teñen diferentes sistemas operativos instalados. Isto conséguese grazas a aplicación SAMBA de Linux:
Desde Windows accédese aos recursos compartidos noutros equipos , con Windows ou Linux, utilizando o Entorno de rede e navegando polos diferentes recursos.

Compartir recursos

4. XESTIÓN DE USUARIOS E PERMISOS.

1.Creación de grupos de usuarios.
Windows é un sistema multiusuario. Isto permite que varias persoas poidan utilizar o mesmo ordenador para realizar as súas tarefas.
Xestionan a información asignando contas aos distintos usuarios. Dependendo do tipo de usuario, e os permisos que teña, o sistema lle permite o acceso a os recursos aos que estea autorizado.

2.Identificación.
Para entrar nun sistema operativo multiusuario solicítase un nome de usuario (Login) e un contrasinal (Password).
Unha vez introducidos estes datos o sistema operativo permite o acceso aos recursos que se teñan autorizados dependendo do tipo de usuario.
Calquera sistema de identificación ha de posuír unhas determinadas características para ser viable:
-Ha de ser fiable cunha probabilidade moi elevada (podemos falar de taxas de fallo de nos sistemas menos seguros).
-Economicamente factible para a organización (se o seu prezo é superior ao valor do que se intenta protexer, temos un sistema incorrecto).
-Soportar con éxito certo tipo de ataques.
-Ser aceptable para os usuarios, que serán á fin e ao cabo os que o utilicen.

Contas de usuario.

3.Xestión de contas en Windows.
As contas dos usuarios xestiónanse dende Contas de usuario no Panel de control. Pódense crear novas contas, modificar ou eliminar as existencias, etc. A secuencia "Inicio Panel de Control Contas de Usuario", quere indicar que navegaremos a través do botón de "Inicio" de Windows XP Professional, seleccionando a continuación a opción "Panel de control", para finalmente executar aplicación correspondente á icona "Contas de usuario"; utilizaremos habitualmente este método descritivo para especificar como poder acceder ao lugar requirido en cada instante.

Panel de control

4.Espacio de traballo.
Ó espacio de traballo dun usuario chámaselle Contas de usuario. A cada conta se lle asigna un diretorio específico no disco duro onde se almacena toda a información de cada usuario, Seus documentos, Favoritos, Personalización do escritorio, etc.
Por exemplo a conta de usuario ''María'' almacénase do seguinte modo: Sistema Operativo:Windows
Directorio:C:/DocumentsandSettings/maria.

Estructura de directorio.

5.Tipos de usuarios.
Normalmente no sistema existe un Administrador e o resto son usuarios.
-Administrador ou root: É o encargado da configuración e mantemento do sistema. Ten acceso e privilexios sobre todos os recursos. Pode instalar e desinstalar programas ou hardware, xestionar aos usuarios, etc. Non é recomendable utilizar o usuario root para unha simple sesión de uso habitual, xa que pon en risco o sistema ao garantir acceso privilexiado a cada programa en execución. É preferible utilizar unha conta de usuario normal e utilizar o comando o seu para acceder aos privilexios de root en caso de ser necesario

Administrador

-Usuario: É quen utiliza o sistema e ten acceso aos recursos que o administrador lle permite. Non pode cambiar a configuración nin eliminar arquivos esenciais.  Hai dous tipos de usuarios:
Usuarios interactivos: Este grupo representa a todos aqueles usuarios que teñen o dereito de iniciar unha sesión local no sistema ou rede.
Usuarios autenticados: Agrupa a todos os usuarios que posúen unha conta propia para conectarse ao sistema, só poden ver algúns arquivos e carpetas do sistema e ler, modificar e eliminar os arquivos pertencentes á súa conta.
-Grupo: Os usuarios asócianse en forma de grupos para facilitar certas tarefas, como compartir recursos. Cada usuario poderá acceder aos seus propios recursos e aos do grupo que pertence. Exemplos de grupos son Alumnos, Profesores, Invitados, etc.

6.Adxudicación de permisos en Windows. 
Para definir, ver, cambiar ou  quitar permisos de arquivos e carpertas:
1.Facer clic no botón dereito do rato no arquivo ou carpeta e seleccionar Propiedades.
2.Seleccionar a pestana Seguridade. Móstrase unha listaxe de todos os equipos ou usuarios que teñen dereitos sobre o obxecto. 
3. Utilizar o botón Quitar para eliminar aos usuarios que non terán acceso, ou ben, Agregar para añadir novos usuarios.
4. Aos seleccionar un grupo ou usuario móstranse os Permisos de usuario de que dispoñen podéndose permitir ou denegar cada un deles. 
Se a fiestra de Propiedades non se amosa a pestana Seguridade:
1. Facer clic en Inicio.
2. Entrar no Panel de control.
3.Seleccionar Apariencia e temas.
4. Entrar en Opcións de arquivos. 
5. Na pestana Ver, desactivar a celda Utilizar uso compartido siple de arquivos, que se encontran no apartado Configuración avanzada.

Propiedades.

Xestion de usuario

3.CONFIGURACIÓN DUNHA REDE.

1.Configuración.
Unha vez instalados os elementos que compoñen unha rede, o seguinte paso é configurar cada un dos equipos para que a rede comence a funcionar.
Windows detecta e configura automáticamente a rede ao instalarse. Sen embargo en calquera momento pódese verificar ou modificar esta configuración. Para iso se desarrollan os seguintes pasos:
1. Entrar no menú Inicio.
2. Facer clic con botón dereito do ratón no icono Meus sitios de rede. Aparecerá o icono que informan sobre o estado da rede de área local.
3. Presionar sobre este icono co botón dereito do ratón e seleccionar Propiedades.
4. Facer dobre clic sobre a icona Protocolo Internet (TCP/IP).
Unha vez seguidos estes pasos aparece un cadro de diálogo coas propiedades da conexión de área local dende donde se pode configurar parámetros referentes á rede, tales como:
-Nome do equipo.
-Grupo de traballo.
-Máscara de subrede.
-Porta de enlace.
-DNS.

2.Indentificación na rede.
Cada un dos equipos que pertencen a unha rede deben ter asignado un nome distinto. A súa vez, estes equipos deben pertencer a un mesmo grupo de traballo que identifica á rede. Exemplos:
Grupo de traballo: CASA.
Nome dos equipos: PC Goyi, PC Alberto, PC Portátil.

3.Comprobar o funcionamento da rede.

1.Abrir o menú Inicio e facer clic sobre Meus sitios de rede. Aparece unha pantalla cos documentos compartidos na rede.

2.Para ver todolos ordenadores que forman parte da rede, facer clic en Ver equipos do grupo de traballo, mostrándose os equipos conectados á rede nese momento.

4. Conectarse a unha rede WiFi dende un equipo. 
Un equipo WiFi conéctase automáticamente á rede que estea no seu redor.
Facendo dobre clic sobre a icona WiFi é posible elexir entre unhas das redes inalámbricas dispoñíbels tendo en conta que as redes con seguridade habilitada requeren un contrasinal.

5.Coñecer a dirección IP.
Para saber cal é a túa IP interna o mellor é que o fagas dende o teu propio ordenador. Se tes un PC desprega o menú de inicio e escribe no recadro de buscas no recadro de buscas o seguinte comando: 'CMD'. En ambos os dous casos aparecerá unha ventá ao estilo MS DOUS. Escribe 'ipconfig/ all' e pulsa a tecla 'Enter'. Dos moitos comandos que aparecerán verás a túa dirección IP interna.

6.Ping.
Serve para verificar a correcta conexión con outros dispositivos da rede. Ping envía paquetes de datos ao dispositivos verificados por unha dirección IP. Ping envía unha solicitude de eco ICMP a un nome de host de destino ou a unha dirección IP. Use ping sempre que necesite comprobar que un equipo host pode conectarse á rede TCP/IP e aos recursos de rede.
Tamén pode usar ping para illar problemas de hardware de rede e configuracións incompatibles.
 Exemplo: ping 192.168.1.1.
Hai que comprobar as estadísticas para verificar se os paquetes enviados son entregados ou non. 


CONFIGURACIÓN DUNHA REDE.

2. CREACIÓN DE REDES LOCALES.

1.Dispositivos de interconexión.
Os dispositivos necesarios para poder interconectar todos os equipos, formando unha rede de área local, variarán en función das características da rede. Os máis comúns son:
Tarxeta de rede: Cada un dos equipos deben ter instalada unha tarxeta de rede. As tarxetas poden ser:

-Ethernet: Utiliza un conector RJ-45, parecido ao do teléfono, que é onde irá conectado o cable.

-WiFi: Son tarxetas inalámbricas que permiten conectar o ordenador á rede a través das ondas. Pódense utilizar á de calquer fabricante sempre que cumpla os estándares.

Concentradores: Son os dispositivos que conectan os cables que proceden de cada equipo. Para iso dispoñen de portos con conectores RJ-45. Os concentrados poden ser:

-Hub: É o máis básico e utilízase en redes pequenas. Os datos que lle chega son enviados a todos os equipos da rede. O ordenador destinatario recibe a información e o resto a omiten .

-Switch: Realiza a mesma función que un hub , pero de forma <<intelixente>> , xa que soamente envía os datos ao equipo destinatario.A súa función é interconectar dous ou máis segmentos de rede, de xeito similar ás pontes (bridges), pasando datos dun segmento a outro de acordo coa dirección MAC de destino das tramas na red.Un conmutador no centro dunha rede en estrella.Los conmutadores utilízanse cando se desexa conectar múltiples redes, fusionándoas nunha soa.

Puntos de acceso: Teñen a mesma funcionalidade que os hubs ou o switch, pero sustitúen os cables por ondas.
Router: É máis avanzado que un  concentrador e permite xestionar direccións IP, conectar distintas redes entre si , establecer a conexión a internet, etc. Se o router é inalámbrico é posible conectarse directamente cos equipos sen necesidade de concentradores ou cableado. A elección dun router determinado ha de ter en conta aspectos como a escalabilidad e flexibilidade para engadir interfaces LAN ou WAN.
Cables de rede: Aínda que existe varios tipos , o máis utilizado en redes locais é o par trenzado. Trátase dun cable formado internamente por oito fíos conductores que se encontran trenzados de dous en dous para apantallalo contra interferencias.Cando se trata de redes con requerimentos de alta velocidade recúrrese a cable e dispositivos de fibra óptica. Encarece o montaxe dunha rede, pero as presentacións son moi altas.

Cable de par trenzado.

2.Instalación e configuración de dispositivos.
A instalación e configuración dos dispositivos de interconexión é moi sinxela. Algunas nocións básicas son:

Tarxetas de rede: Retirar a carcasa do equipo e conectar a tarxeta nunha das ranuras de expansión dispoñíbel. É necesario instalar os drivers da tarxeta no equipo; para iso, tendremos que seguir os pasos que facilita o proveedor utilizando o disco de instalación.

Concentradores: Non requiren configuración e basta con conectarlos á corrente eléctrica para que realicen a súa función

Puntos de acceso: Simplemente deben estar conectados, cun cable, ao router ou a outro concentrador.

Router: Debe ser configurado cos parámetros do proveedor de internet. Normalmente ven configurado para comezar a funcionar. Se é inalámbrico é conveniente asegurarse de que a rede inalámbrica ten a seguridade habilitada para impedir que putros usuarios teñan acceso.

Router

Cableado: Un extremo conéctase á tarxeta de rede do equipo e o outro ó concentrador ou router. Cómpre ter certas precaucións na súa intalación como non doblar o cable, non fixalo á parede con material que poda dañalo, etc.

Cableado

3.Conexión de los componentes.
Actualmente a maioría das redes están organizadas en torno a un punto central que interconectan os dispositivos que a compoñen. Esta estructura coñécese como topoloxía en estrela e se caracteriza por conectar todo os equipos a un concentrador.
Un dos equipos de esta rede pode actuar como servidor de impresión, servidor de correo, etc.
Para que a rede teña conecxión a internet, soamente hai que conectar o concentrador a un router conectado a internet. Isto convirte esta rede de área local nunha intranet. Para crear subredes ou ampliar a rede é posible conectar concentradores entre sí utilizando un porto social que dispoña para iso.
Utilízase sobre todo para redes locais. A maioría das redes de área local que teñen un enrutador (router), un conmutador (switch) ou un concentrador (hub) seguen esta topoloxía. O nodo central nestas sería o enrutador, o conmutador ou o concentrador, polo que pasan todos os paquetes de usuarios.

Topoloxía en estrela.

4.Redes mixtas.
É posible crear unha rede mixta con equipos cableados e equipos inalámbricos.
Para iso utilízase un punto de acceso inalámbrico. Este punto permite conectar ambos tipos de redes. É moi útil para conectar un portátil ou equipo afastado a unha rede cableada. 
Os puntos de acceso inarámicos teñen direccións IP asignadas, para poder ser configurados. Os puntos de acceso (AP) son dispositivos que permiten a conexión inarámica dun equipo móbil de cómputo (ordenador, comprimido, smartphone) cunha rede. Xeralmente os puntos de acceso teñen como función principal permitir a conectividade coa rede, delegando a tarefa de ruteo e direccionamento a servidores, ruteadores e switches.

Redes mixtas.

CREACIÓN DE REDES LOCAIS

1. REDES INFORMÁTICAS.

1.Definición:Unha rede é un conxunto de ordenadores conectados entre sí, que poden compartir datos e recursos. A rede máis simple consta de dous ordenadores e a súa complexidade pode aumentar ata conectar miles de ordenadores en todo o mundo, tal e como sucede na rede Internet.
2.Tipos de redes: Poden clasificarse de acordo con varios parámetros:
-Según o seu tamaño ou área de cobertura.
Redes de Área Local (LAN, Local Area Networks): Son redes de pequena extensión.As principais tecnoloxías usadas nunha LAN son: Ethernet, Token ring, ARCNET e FDDI (ver o apartado Protocolos de Baixo Nivel na primeira parte da documentación).
Redes de Área Metropolitana (MAN,Metropolitan Area Network): É un sistema de interconexión de equipos informáticos distribuídos nunha zona que abrangue diversos edificios, por medios pertencentes á mesma organización propietaria dos equipos. Este tipo de redes utilízase normalmente para interconectar redes de área local.
Redes de Área Extensa (WAN, Wide Area Networks): Estas redes interconectan equipos xeográficamente máis dispersos. -Según o seu nivel de acceso ou privacidade:
Internet: É unha rede mundial de redes de ordenadores. Caracterízase por ser de acceso público e permitir aos seus usuarios comunicarse e compartir información e servizos en todo o mundo. 
Intranet: É unha rede local que utiliza ferramentas de Internet. Pódese considerar como unha Internet privada que funciona dentro dunha mesma institución.
Extranet: É unha rede privada virtual resultante da interconexión de dous o máis intranets utilizando para iso Internet como medio de comunicación.
3.Equipos dunha rede: Nas redes soen diferenciarse:
-O servidor: É o ordenador que proporciona recursos compartidos e servizos aos usuarios dunha rede. Os servizos poden ser de Web, Correo electrónico, impresión, etc.
-Os clientes: son os resto dos equipos conectados a rede. Normalmente estes equipos traballan de forma autónoma accedendo á rede para intercambiar información ou utilizar os recursos e servizos que ofrece o servidor.
4.Redes WLAN(Wireless Local Area Network): un tipo de redes de área local bastante extendidas son as Redes de Áreas Local Inalámbricas ou WLAN. Estas redes permiten aos usuarios acceder a información e recursos sin necesidade de estar físicamente conectados a un determinado lugar.
É un sistema de comunicación de datos inarámico flexible moi utilizado como alternativa á LAN cablear ou como unha extensión desta. Utiliza tecnoloxía de radiofrecuencia que permite maior mobilidade os usuarios ao minimizarse as conexións cablear. As WLAN van adquirindo importancia en moitos campos, como almacéns ou para manufacturación, nos que se transmite a información en tempo real a unha terminal central. Tamén son moi populares nos fogares para compartir un acceso a Internet entre varias computadoras.
5.Recurso compartido: é calquera dispositivo , conxunto de datos ou programa que poda compartirse nunha rede. Poden ser recursos compartidos os arquivos , as carpetas, unha base de datos, o disco duro, unha impresora, un lector de DVD, etc.  
6.Conceptos básicos:cando se traballa con redes é necesario conocer unha serie de conceptos que son básicos para a súa montaxe, configuración e posterior uso.
Algúns deles son:
-A comunicación é o proceso que involucra a un emisor , a unha mensaxe que será transmitida a través dunha canle e a un receptor.
Nunha rede, os ordenadores son emisores e receptores ao mesmo tempo.A canle é o medio polo que circulan os datos (cables, fibre óptica , ondas...)
-Protocolo. Para que emisor e receptor podan entenderse entre si cómpre que utilicen unha mesma linguaxe. En informática , a esta linguaxe e conxunto de regras chámaselle protocolo (o máis utilizado TCP/IP).
-Dirección IP. É a dirección de rede do ordenador. Cada un dos ordenadores que forman parte da rede identifícase por número denominado dirección IP. Está formada por catro números separados por puntos, cada un deles pode tomar valores entre 0 e 255.
-Protocolo TCP. Controla a división da información en unidades individuais de datos (chamadas paquetes) para que estes paquetes sexan encamiñados da forma máis eficiente cara ao seu punto de destino. No devandito punto, TCP encargarase de reensamblar os devanditos paquetes para reconstruír o ficheiro ou mensaxe que se enviou. Por exemplo, cando se nos envía un ficheiro HTML dende un servidor Web, o protocolo de control de transmisión nese servidor divide o ficheiro nun ou máis paquetes, numera os devanditos paquetes e pásallos ao protocolo IP. Aínda que cada paquete teña a mesma dirección IP de destino, pode seguir unha ruta diferente a través da rede. Do outro lado (o programa cliente no noso ordenador), TCP reconstrúe os paquetes individuais e espera ata que chegasen todos para presentárnolos como un só ficheiro.
-Máscara de rede . Número similar a direccion IP, que determina que parte da dirección IP especifica ao equipo e qué parte á subrede á que pertence.Utilízase para crear subredes .
-Grupo de traballo. Os equipos agrúpanse en subredes para facilitar o seu uso. Para que os equipos dunha rede se podan conectar entre si han de estar no mesmo grupo de traballo.
-Porta de enlace ou Gateway. É a dirección IP a través da cal sae da rede local cara ao exterior, xa sexa outra rede ou internet. Soe ser a IP do router.
-DNS, Sistema de Nomes por Dominio. As direccións IP son difíciles de recordar polos usuarios. Por iso utilízase o DNS que asocia as direccións IP a un conxunto de palabras máis fáciles de recordar.

Web Redes Informáticas.